خاطرات خاک گرفته

خواب که ساعت ندارد
 اصلا معلوم نیست دوازده شب که خسته و له می چپی زیر پتو قرار است دقیقا کی پلک هایت بسته شود. چند دقیقه باید رویا ببافی و چقدر قرار است در آن رویاها غوطه ور شوی تا خوابت ببرد.

من خیلی شبها فردایم را مرور می کنم.
 همانجا در نور کم و آبی رنگ اتاق، از صبح تا شب فردا را چنددقیقه ای مرور می کنم. تمام که شد و باز خوابم نبرده بود گذشته ها می آیند سراغم.
 اتفاقات دور و تار
 آدم های رفته
 خاطرات خاک گرفته.